شاهنامه، از دست‌نویس تا متن (جستارهایی در معرفی و ارزیابی دست‌نویس‌های شاهنامه و روش تصحیح انتقادی متن)
 موضوع مقالات مجموعهٔ حاضر در باب معرفی دست‌نویس‌های شاهنامه و شرحی دربارهٔ روش تصحیح انتقادی است. نویسنده این کتاب را با مقاله‌ای با عنوان «معرفی یک نسخهٔ معتبر شاهنامه» آغاز می‌کند و در آن نسخهٔ دست‌نویس برلین، مورَّخ 894 ق را معرفی می‌کند. «معرفی و ارزیابی برخی از دست‌نویس‌های شاهنامه» عنوان دومین مقالهٔ این مجموعه است که نگارنده در آن 45 دست‌نویس شاهنامه را معرفی کرده و نقاط مثبت و منفی هریک از آن‌ها را مشخص ساخته‌است. مقالهٔ سوم «دست‌نویس شاهنامهٔ مورَّخ ششصدوچهارده هجری قمری» نام دارد که شرحی است در باب دست‌نویس مشهور فلورانس. چهارمین مقالهٔ این کتاب با عنوان «افتادگی‌ها و افزودگی‌های آماری از شش دست‌نویس شاهنامه» نیز به معرفی محاسن و معایب شش تا از دست‌نویس‌های شاهنامه، به روش آماری، می‌پردازد.
    بخش دوم این کتاب، یعنی پرداختن به روش انتقادی در تصحیح متن، با مقاله‌ای با عنوان «قواعد و ضوابط تصحیح متن شاهنامه» آغاز می‌شود. در این مقاله کوشیده شده‌است تا با ذکر مثال‌های فراوان، هم ضعف‌های روش تصحیح ماشینی نشان داده شود و هم بی‌اعتباری روش ذوقی و اجتهادی. نگارنده در این مقاله روش‌های ماشینی و ذوقی ـ اجتهادی را که هنوز هم کمابیش رواج دارند، رد می‌کند و بر لزوم به کار بردن روش انتقادی در تصحیح متون کهن تأکید می‌کند. مقالهٔ بعدی «یاداشت‌هایی در تصحیح انتقادی بر مثال شاهنامه» نام دارد که در آن نشان داده شده‌است که روش انتقادی تنها بدین معنی نیست که مصحح آنچه به دلایلی ضبط کهن‌تر می‌داند به متن ببرد و کار را تمام‌شده پندارد، بلکه او باید نسخه‌بدل‌های خود را به شیوه‌ای علمی و آسان‌یاب در اختیار خوانندگان قرار دهد. سه مقالهٔ بعدی با عنوان‌های «هفتادویک نکته در ابیات شاهنامه»، «معرفی قطعات الحاقی شاهنامه» و «معرفی سه قطعهٔ الحاقی در شاهنامه»، از یک سو درجهٔ اعتبار دست‌نویس‌های شاهنامه را مشخص‌تر می‌کنند و از سوی دیگر گامی است برای نشان دادن این ضرورت که تصحیح اثری چون شاهنامه نمی‌تواند تنها عملی ـ انتقادی، بلکه باید تحقیق نیز باشد. «اهمیت و خطر مآخذ جانبی در تصحیح شاهنامه» و «رسم خط شاهنامه» مقاله‌های پایانی این مجموعه‌اند.
    کتاب شاهنامه، از دست‌نویس تا متن (جستارهایی در معرفی و ارزیابی دست‌نویس‌های شاهنامه و روش تصحیح انتقادی متن)، نوشتهٔ دکتر جلال خالقی مطلق است که مرکز پژوهشی میراث مکتوب آن را در 595 صفحه و با شمارگان 1000 نسخه، به بهای 150000 ریال منتشر کرده‌است.